ХАРКУН

ХАРКУН м. разговорное Тот, кто часто и много харкает.

Смотреть больше слов в «Толковом словаре русского языка»

ХАРКУНЬЯ →← ХАРКОТИНА

Смотреть что такое ХАРКУН в других словарях:

ХАРКУН

харкун м. разг. Тот, кто часто и много харкает.

ХАРКУН

харку́н, харкуны́, харкуна́, харкуно́в, харкуну́, харкуна́м, харкуна́, харкуно́в, харкуно́м, харкуна́ми, харкуне́, харкуна́х (Источник: «Полная акцентуированная парадигма по А. А. Зализняку») .... смотреть

ХАРКУН

Урка Урна Уха Уран Хан Унр Рука Хау Хуан Рнк Ракун Кха Кура Кун Кран Кнур Кнр Кан Арх Арк Анк Акр Хук Крах Накр Нарк Наур Рак Хна Руан Руна Рух Харкун... смотреть

ХАРКУН

харку'н, харкуны', харкуна', харкуно'в, харкуну', харкуна'м, харкуна', харкуно'в, харкуно'м, харкуна'ми, харкуне', харкуна'х

ХАРКУН

харку́н, -а́

ХАРКУН

Начальная форма - Харкун, единственное число, именительный падеж, мужской род, одушевленное

ХАРКУН

ХАРКУН харкуна, м. (простореч.). Тот, кто часто и много харкает.

ХАРКУН

kraukātājs, krēpotājs, spļāvējs

ХАРКУН

М dan. tez-tez tüpürən adam.

T: 125